CFC เที่ยวท่องล่องอเมริกา ตอน 2... ตอนจบ ตลุยนิวยอร์ค

เช้าวันใหม่อันสดใสใจสดชื่น………………………………..เราเริงรื่นเตรียมตัวกันรับวันใหม่
นิวยอร์คคือสถานสำราญใจ ……………………………………………..เราจะไปเที่ยวมหานครตอนเช้ากัน
รถพาเราข้ามสพานสถานที่……………………………….. เกาะสวยดีชื่อลือแสน”แมนฮัตตัน”
ที่หลายปีก่อนนั้นสั่นโลกันตร์……………………………………………เครื่องบินมันชนตึกใหญ่ในโลกา
ตึกเวิล์ดเทรดสองตึกใหญ่ได้ผงาด………………………..ต้องพินาศโดยอาหรับรับทุกขา
หลายพันชีวิตต้องแดดิ้นสิ้นชีวา……………………………………….เครื่องบินมาชนตึกระทึกใจ
เหลือเพียงรอยก่อนเก่าให้เราเห็น…………………………ไม่วายเว้นเศร้าใจให้สงสัย
อยู่ร่วมโลกเกิดเป็นคนไม่สนใจ………………………………………..แล้วเหตุใดต้องฆ่าฟันห่ำหั่นกัน
นิวยอร์คยามเช้านี้มีศรีสน…………………………………...ท้องถนนไม่พลุกพล่านวันสุขสันต์
เพราะวันนี้วันอาทิตย์ติดหยุดกัน……………………………………….คนพากันอยู่ที่บ้านตามย่านเรือน
เขานำเรามาตึกใหญ่”เอ็มไพรเสตรท” ……………………น่าสังเกตุคนเข้าแถวแนวเดินเลื่อน
เพื่อต่อคิวขึ้นตึกกันวันมาเยือน………………………………………...ไม่แชเชือนเป็นระเบียบเรียบร้อยดี
เราขึ้นไปยังตึกนั้นชั้นแปดสิบหก………………………..…เขาจัดยกให้ชมวิทิวทัศน์ที่
ทั่วถ้วนเกาะถ้วนทั่วเมืองเรื่องเข้าที…………………………………..วิวสวยดีเห็นถ้วนทั่วแม้มัวตา
มีหมอกมัวสลัวตามาบังบด………………………………….ไม่มืดหมดพอเห็นได้ให้สุขา
ตึกสูงใหญ่มีทั่วไปในนครา……………………………………………...เสียแต่ว่าไร้เวิลด์เทรดเหตุเศร้าใจ
ลงจากตึกเอ็มไพร์ฯเราไปต่อ……………………………….ไม่รีรอไปไทม์แควร์แลสดใส
หุ่นขึ้ผึ้งมาดามรูซ่าเขาพาไป…………………………………………...เข้าข้างในไปชมดูให้รู้กัน
เห็นดารามากมายหลากหลายหน้า………………………..ต่างคุ้นตาเคยเห็นหน้ามาทั้งนั้น
ยูนิเวอร์แซลฮอลลีวู๊ดรุดมากัน………………………………………….แต่ตัวฉันไม่รู้ชื่อว่าคือใคร
ชีเฉาก๊วยยืนนิ่งดูอยู่ตรงนั้น ………………………………...ไม่เหลียวหันอยู่กับที่ไม่มีไหว
เข้าไปดูใกล้ๆจึงถึงเข้าใจ………………………………………………..เขาปั้นไว้เหมือนมีชีวิตคิดว่าจริง
มีดาราผิวสีให้ดูอยู่หลายคน………………………………...บ้างบางคนเป็นนักร้องชื่อก้องยิ่ง
น่าจะเป็นลีน่าเทอเนอร์ใช่เธอจริง……………………………………..นักร้องหญิงผิวสีหมึกคึกคนอง
กลุ่มดาราผิวขาวที่สาวสวย………………………………….ทั้งชายด้วยก็มีมาน่าจับต้อง
บ้างไปเต๊ะท่าถ่ายรูปข้างบ้างประคอง………………………………..สาวผมทองชื่อบริทนี่ย์ก็มีมา
มองทางซ้ายเห็น “เรน่ แซลวีเกอร์”………………………ข้างๆเธอมาดอนน่ามาข้างขวา
ดาราชายอย่าง”จอหนเวยน์”เกณฑ์กันมา……………………………อยู่ข้างหน้าก็ “อาโนล์ด” ขนมากัน
ถึงอีกห้องเป็นคนดังนั่งยืนอยู่……………………………….มีทั้งคู่ทั้งเดี่ยวเกี่ยวคู่นั่น
เช่นเนลสัน มันเดลล่า ก็มาพลัน……………………………………….ควงคู่กันก็คลินตันกับภรรยา
เคนเนดี้ยืนอยู่คู่นิกสัน………………………………………..ใกล้ๆกันคือเอลวิสยืนชิดขวา
ดาไลลามะยืนอยู่ข้างสันตะปาปา……………………………………...ส่วนข้างหน้าฉันยืนอยู่ดูคนดัง
ลงข้างล่างอีกชั้นเขาปั้นไว้…………………………………...มองเห็นได้นักกีฬาท่ายืนนั่ง
ที่ยืนอยู่ “แคสเซียสเคย์” ดูเท่ห์จัง…………………………………….ยืนมือตั้งท่าชกมวยสวยสมจริง
ยังมีหุ่นอีกมากมายหลายท่านนัก………………………..…ยากจะทักชื่อทั่วถ้วนล้วนยากยิ่ง
นักกีฬาทั้งหญิงชายมากมายจริง……………………………………...ต่างยืนนิ่งไม่เขยื้อนคนเยือนดู
เราชมเสร็จพากันไปนั้งในรถ………………………………..เดินชมหมดเกือบทุกชั้นอันสวยหรู
โปรแกรมถัดใหม่เราจะไปล่องเรือดู…………………………………...ถิ่นที่อยู่เกาะแมนฮัตตันอันยืนยง
เรือพาเราล่องแม่น้ำนามฮัดสัน……………………………..ที่แบ่งกั้นนิวยอร์คไว้ไม่ใหลหลง
เมืองอดีตเคยมีตึกตั้งอยู่ดูมั่นคง……………………………………….ยืนทะนงนามเวิลด์เทรดสังเกตุกัน
หลายปีก่อนต้องโชคร้ายสลายแหลก…………………..…ถูกพวกแขกก่อการร้ายทำลายมั่น
ขับเครื่องบินพุ่งเข้าชนจนจาบัลย์……………………………………..แอร์อเมริกันชนตึกถล่มล้มทลาย
เรือพาเราแล่นผ่านย่านจุดนี้………………………………..เป็นจุดที่ตึกตั้นมั่นพลันสูญหาย
เป็นที่ว่างให้คนเห็นเป็นความอาย……………………………………..สูญสลายความยิ่งใหญ่ในอเมริกา
เรือแล่นไปให้ดูทั่วรอบตัวเกาะ………………………………แล่นลัดเลาะลอดสะพานน่าหรรษา
จนดูทั่วหันหัวเรือเพื่อกลับมา…………………………………………..ตรงข้างหน้ายืนโดดเด่นเห็นแต่ไกล
ปากอ่าวนั้นมีเทพเสรีภาพ…………………………………..มองจากกราบเรือด้านขวาหาดูได้
เรือลอยลำจอดให้ดูอยู่ไม่ไกล………………………………………….ถ่ายรูปไว้เป็นอนุสรณ์ได้จรมา
ต่อจากนั้นเรือพากลับลาลับแล้ว……………….…………ต้องจากแจวจากนิวยอร์คยอกย้อนหา
เรานั่งบัสหวลกลับลาลับลา…………………………..………………..จำจากมาสู่ฟิลลาเดลเฟียไม่เพลียกาย
ไม่นานนักรถก็พาเรามาถึง……..…………………………..เมืองที่ซึ่งมีประวัติเก่าเรื่องราวหลาย
เขาส่งเราลงแวะชมสมสบาย…………………………………………...คนมากมายแวะที่นี่มีให้ดู
เห็นตึกเก่าบอกชื่อไว้จำไม่ได้……………………………….ตึกข้างในมีความหมายมากหลายอยู่
เสรีภาพประกาศไว้ให้คนรู้……………………………………………….คนชมดูกันมากมายข้างใน hall
เดินออกมาข้ามถนนที่คนข้าม……………………………….ไม่หวงห้ามตึกใหญ่ได้สลอน
คนเข้าออกไม่ขาดสายไม่คลายคลอน………………………………..ไม่ขาดตอนเขาทำไมเข้าไปกัน
เลยเดินตามไปกับเขาเข้าข้างใน……………………..……ต่อแถวไว้เดินตามไปข้างในนั้น
ครั้นถึงที่จึงได้เห็นเป็นรูปพลัน………………………………………...ที่เห็นนั้นเป็นระฆังใหญ่ใบโสภา
เป็นระฆังเสรีภาพซึมทราบรู้……………………………….. ตั้งให้ดูเป็นอนุสรณ์เมื่อก่อนหน้า
ได้สู้รบชนะชัยจนได้มา…………………………………………………..อยู่ตรงหน้าเป็นประวัติศาสตร์ชาติอเมริกัน ได้เวลาเราก็ลากลับมารถ…………………………………...ทริปจบหมดโบกมือลาพาสุขสันต์
มาเที่ยวท่องล่องกันพอวอชิงตัน……………………………………...กลับบอสตันพักหายเหนื่อยเที่ยวเรื่อยไป
ขอจบกลอนทริปนี้แค่นี้ก่อน………………………………..หากได้จรจะมาเล่าข่าวคราวให้
คิดถึงเพื่อนคิดถึงมิตคิดถึงไทย………………………………………..ขอฝากใจเป็นบทกลอนร่อนส่งมา........